Artykuł ma charakter przeglądowy Prezentuje efekty klasycznej analizy piśmiennictwa poświęconego szeroko pojętej problematyce zmian prognozowanych w edukacji geograficznej Badaniami objęto publikacje zamieszczone w czasopismach specjalistycznych i monografie tematyczne, które ukazały się w Polsce oraz na świecie w latach 2000–2022. Celem studiów literatury było ustalenie kierunków oraz zakresów zmian, które nastąpią w najbliższej przyszłości w szkolnym kształceniu geograficznym. Badania dowiodły, że problematyka ta cieszyła się w ostatnich dwóch dekadach nasilającym się naukowym zainteresowaniem wśród specjalistów zajmujących się badaniami nad edukacją geograficzną Podejmowana przez nich tematyka ewaluowała od ujęć przeglądowo-kompleksowych ku analitycznym i dedykowanym konkretnym, ustalonym wcześniej, trendom zmian Te dotyczyły przemian w zakresie treści kształcenia i koncepcji programowych, orientacji filozoficzno-pedagogicznych, metod i strategii, ewolucji roli nauczyciela, ewaluacji efektów, a także środowiska nauczania-uczenia się Przegląd literatury jednoznacznie wskazuje, że wysokojakościowa edukacja geograficzna będzie w przyszłości koncentrować się na podejmowaniu bieżących i ważkich problemów społeczno-gospodarczych, realizowanych zgodnie z koncepcją kształcenia poszukującego i w duchu personalizmu Obligatoryjnym modułem będzie edukacja sustensywna Spluralizuje się znacznie miejsce realizacji i formy procesu kształcenia Istotnej ewolucji ulegną rola i zadania nauczyciela, który będzie pełnił funkcję przewodnika i mentora edukacji geograficzno-przyrodniczej. W architekturze budynków szkolnych wzrośnie znaczenie estetyki, dostępności, bezpieczeństwa, wspólnych przestrzeni do edukacji, wypoczynku i socjalizowania się.
Opublikowane w:
Piróg D. (2022). Przyszłość i perspektywy rozwoju edukacji geograficznej w świetle studiów literatury.
Czasopismo Geograficzne, 93(4): 583–606. https://doi.org/10.12657/czageo-93-23