Nowoczesna dydaktyka geografii winna podejmować badania w zakresie ustalania nie tylko przyrostu umiejętności i wiadomości, ale także zmian w zakresie przekonań i postaw podmiotu kształcenia.
Celem artykułu jest przedstawienie wyników prób poszukiwania i adaptowania na potrzeby dydaktyki geografii metod i narzędzi badawczych, które mogłyby posłużyć pomiarowi przekonań i postaw uczniów/studentów.
Przedstawiona w opracowaniu metodologiczna koncepcja badań wydaje się być najbliższa celom badawczym nowego zagadnienia dydaktyki geografii – edukacji międzykulturowej, stąd została poddana weryfikacji empirycznej w zakresie:
– określenia jej użyteczności w badaniach z dydaktyki geografii;
– liczbowego wyrażenia postaw (od otwartości, akceptacji, po dystans i niechęć) studentów geografii wobec przedstawicieli wybranych narodów zamieszkujących Europę.
Studia literatury i przeprowadzone badania dowiodły, że zaprezentowana koncepcja pomiaru postaw może być przydatna w badaniach z zakresu dydaktyki geografii (zwłaszcza edukacji międzykulturowej), ponieważ umożliwia m.in.: uzyskanie wymiernych i porównywalnych wyników stanu i zmian najważniejszego efektu kształcenia, tj.: postaw oraz może stanowić przyczynek do dalszych poszukiwań metodologicznych