Celem artykułu jest ukazanie możliwości polskiej geografii szkolnej w zakresie optymalizowania przygotowywania uczniów do życia i funkcjonowania w XXI wieku determinowanym przez procesy globalizacji, integracji i transformacji. Funkcjonowanie to obecnie niejednokrotnie oznacza współbycie i współpracę w przestrzeni wielokulturowej, stąd w toku kształcenia geograficznego aspekt edukacji międzykulturowej winien być przedmiotem szczególnej uwagi i troski władz oświatowych i nauczycieli. Zaistniała obecnie wyraźna potrzeba kreowania tożsamości międzykulturowej oraz edukowania i wychowywania do różnorodności także w Polsce, kraju jednolitym narodowościowo i religijnie, ale jednocześnie kraju, którego obywatele emigrują i rozpoczynają życie w innych krajach i kulturach.
W niniejszym opracowaniu postawiono tezę, iż efektywnej realizacji edukacji międzykulturowej na wszystkich szczeblach nauczania służą holistycznie realizowane: edukacja regionalna, edukacja europejska i edukacja kulturalna.
Autorka, oprócz rozważań teoretycznych w wymienionym zakresie, przedstawia także wyniki badań empirycznych, których celem m.in. było zweryfikowanie stopnia otwartości młodzieży szkolnej na inne kultury, poziomu tolerancji wobec innych narodowości a także jej opinii na temat własnego kraju, regionu i narodu na przykładzie młodzieży wybranych gimnazjów województwa małopolskiego.
Opublikowane w:
Piróg D., 2007. Edukacja międzykulturowa w polskiej szkole –stan, potrzeby oraz wyzwania (rozważania teoretyczne i wyniki badań) [W:] Wybrane problemy edukacyjne i kulturowe niektórych mniejszości narodowych i etnicznych w Polsce i Europie (red. Osuch W.), Wyd. Geoinfo, Kraków, s. 32-40.